Dört işçi
Dört belediye işçisi
768 gündür sokaktalar ( Sol sokağı mı işaret etmişti)
96 gündür Ankara’da CHP Genel merkezi önünde direniyorlar.
Mücadeleleri önce ekmek içindi, şimdi gül için, yılmadan mücadele ediyorlar.
Saygı meselesi ekmeği geçti artık, mızrak çuvala sığmıyor.
Sol ve sendikalar, bu dört işçiyi Şişli Belediyesi önünde direnirlerken görmezden geliyordu.
Bugün Ankara’da her gün polis tarafından darp edilir ve gözaltına alınırken de görmezden geliyorlar.
Nedir bu sessizlik, nasıl izah etmeli?
Lafı dolandırırsak direnen bu arkadaşların emeğine haksızlık edeceğimizden hemencecik yazalım.
Olay CHP mahallinde yaşanıyor. DİSK ise yıllardır kendisine aidat veren bu direnişçilere destek çıkmıyor.
Kimse ne CHP’ye ne de DİSK’e iki çift laf etmiyor, edemiyor.
“Ne yapıyorsunuz Allahaşkına siz” diyemiyor.
Bunu söylemekten bile aciz.
Olay budur. Olay tam olarak budur.
Boş verin başkalarının yedek lastiği olmayı kabul etmiş kolpacılara.
Peki bu uzun direnişin anlamı nedir?
4 işçi bize diyor ki; işçi sınıfı hiçbir güce yaslanmadan kendi, bağımsız, öz örgütlenmeleri ile yol açmalıdır.
Bunu da sınıf temelli militan bir eylemsellikle yapmalıdır.
Bu mücadele içinde yer alan Kakil Yazar’ın sendikal mücadele pratiği egemen güçleri rahatsız ettiği için bu direniş bugün var.
Yine Kakil Yazar Pravda TV canlı yayınında şunları söyledi.
“ Düzen güçleri emek mücadelesini sindirmek, öne çıkan direnişçi unsurları ezmek, sendikaları teslim almak üzerine hareket ettiği için bizim mücadelemiz basit bir şekilde işe dönüş talebini aştı, bu planı deşifre etmek, hem de sokakta deşifre etmek noktasına geldi ve bu bizim boynumuzun borcudur”
Bugün bu 4 işçinin büyüttüğü mücadelenin anlamı budur.
Toplumdaki bütün zenginlikleri yaratan işçi sınıfının bağrından çıkmış bu cüret, işçileri toplumun köleleri olarak gören anlayışlara tokat gibi bir cevaptır, sadece alkışlanır.
Bu eylemlerin, 4 işçinin mücadele azmi, ortaya koydukları direnişçi mücadele biçiminin anlamını iyi kavramak gerekir.
Bağımsız bir sınıf hareketi yaratmaya çalışan herkesin bu örneğe iyi bakması gerekir.
Onlar artık sadece kendileri için mücadele etmiyor.
Teslimiyetçi bir çizgiye başkaldırıyı, siyasete, sendika merkezlerine ve onların yalakalarına rağmen sokakta örüyorlar.
Bugünün en önemli olayı budur.
