Yaklaşan Delege Seçimleri Üzerine
Sendikalar, hak ve adalet mücadelesinin kurumsal yapılarıdır.
Üyelerinin haklarını savunmak ve geliştirmek en temel görevleridir.
Faaliyetlerini yaparken de, ekonomik ve sosyal gerçekliğe uygun, adilane yaklaşımlarda bulunmaları da, topluma karşı olan ahlaki sorumluluklarından ileri gelir.
Vur-kaç fırsatçılığı, hep bize bencilliği yerine; sürdürülebilir, makul, dengeli ve diğer grupları da gözetir tavırlar sergilemeleri beklenir.
Yılların birikimi, emek ve gözyaşları ve hatta, canlarından olan insanların sayesinde ulaşılan, sendikal haklarının, sosyal ekonomik kazanımların, bunların üzerinden yükselen demokratik bilinci doğru icra etmeleri gerekir.
Sendikalar, üyelerinin farklılıklarına, bilinç ve örgütlülük yapısına uygun ve orantılı faaliyetlerde bulunmalı. Eksik olanı giderecek işler yapmalı.
Taleplerinin ağırlık merkezini üyelerinin istekleri oluşturmalıdır.
Çeşitli çıkar beklentileri nedeniyle, asıl tabanlarını ihmal ederek, başka gruplara yaranmaya çalışanların doğru sendikacılık yaptığı söylenemez.
Sendika delegelerinin seçimi, şeffaf ve adil şartlarda yapılmalıdır.
Herkese ulaşan seçim duyuruları ile katılımın yüksekliği öncelikli hale getirilmelidir.
Kapalı kapılar arkasında, kimselere haber verilmeden, önceden hazırlanmış listelerle, sözde seçim tiyatrosu oynayanların alacakları kararlar ipotekli olacağından, bağımsız ve bağlantısız olamaz.
Adrese teslim seçilen delegelerden, adrese teslim şakşakçılık ve koşulsuz itaat çıkar.
Delegelerin tabanı temsil gücü yüksek tutulmalıdır. Delegelerin sınıf bilinci, deneyimi, bağımsız karar verebilme kudreti, guc karşısında eğilmeme, örgütçülük kabiliyeti son derece önemlidir.
Belirli şehirlere, etnik gruplara, siyasi görüşlere ve mesleklere dayalı yapılanma ile; tabanı yansıtmayan, suni çoğunluklar kurulmasına müsaade edilmemelidir.
Temsil kabiliyeti düşen delegelerin, iradeleri de zayıflayarak, başkalarının güdümünde davranmak zorunda kalacakları bellidir.
Sendikacılığı, kendi çevresine menfaat temin etmekten öteye götüremeyen, dar görüşlü ve bencil kişiler yüzünden, insanların güveni sarsılmakta ve birlikte hareket etme kararlılığı kırılmaktadır.
Çünkü, çarpık seçilen delegeler içinde, kendi çevrelerinin temsilcilerini göremez ve aidiyet duygularını besleyemezler.
Sendikaların, özellikle yöneticilik pozisyonları için sıçrama tahtası olarak kullanılmasına fırsat verilmemelidir.
İster sağcı olsun, ister solcu, ister ülkücü olsun, ister komünist, her sendikanın ağaları vardır ve bunlar da fırsatını buldukları anda, kendilerini destekleyen siyasi partiden milletvekili olmaya gayret ederler.
Şansları yaver giderse Bakan bile olabilirler.
Siyasette tepelere tırmanınca da, eş, dost, çoluk-çocuk, damat, akraba ne varsa, kamuda veya kamunun etkisindeki kurum ve firmalarda, en güzel görevlere getirmeye başlarlar.
Böylece gariban sendikacılıkla başlayan maceraları, her yere kök salmış hanedanlara dönüşür.
Siyasette koltuk bulamayan sendikacılarda, kamuda artık Allah ne verdiyse; Daire Başkanlığı, Genel Müdürlük veya Kurul Üyelikleri gibi, daha mütevazi makamlara geçmeye çalışırlar.
Merkezdeki ağalar böyle yapınca, taşradaki beylerimiz boş kalır mı?
Onların ne suçu vardır?
Onlarda, nerede boşluk bulabilir veya kimlerin koltuklarını kaydırabilirlerse, kurum ve kuruluşların yöneticilik makamlarını işgal etmeye odaklanırlar.
Haklarıdır ama, bunca zaman sendikada ne emekler verip, milletin işleriyle uğraşmışlar, toplantı ve bilumum etkinliklerde ağalarla boy gösterip, alkışlar yaparak resimler vermişler. Onlar makamlara gelmesin de, kimler gelsin?
Efendim?
Ehliyet ve liyakat mı dediniz?
Sendikadan dedik ya, daha ne kurcalayıp fitne çıkarıyorsunuz?
Fazla konuşmanız hayra alamet olmaz ha, bilesiniz!
Sendikalar, yönetici atamalarında pazarlık ve iş takipçiliği basitliğine düşürülmemelidir.
Eğer bir sendika, hangi yönetici personelini üye olmaya daha çok zorlar veya, tuhafta olsa her talebimizi karşılar mantığıyla kulis yapmaya odaklanırsa, ne o sendikadan, ne de o sendikanın desteklediği yöneticilerden fazla hayır gelmeyeceği bilinmelidir.
Sendika yöneticileri ile sendika temsilcileri arasında, pin-pon topu gibi dönen, zoraki ve dışa kapalı ziyaret-etkinlik çemberleri kırılmalıdır.
Ne demek istiyoruz?
Nedense, ilçe ve il sendika yöneticileri, hep sendika temsilcileri hasta olduğunda veya onların mutlu gün törenlerinde boy gösterir.
Yöneticilerin fani üyelerle ilgilenmesi için, ancak medyatik dayak veya ölüm gibi ağır olayların meydana gelmesi gerekir.
Verilen resimlerin büyük bir çoğunluğu, yönetici-temsilci arasında dönüyor.
Zaten temsilci ve delegeleri de yöneticiler tayin ettiği için; sen, ben, bizim oğlan etkinliklerinden öteye gidemiyorlar.
Sendika yöneticileri ulaşılabilir, erişilebilir ve konuşulabilir olmalıdır.
Sendika yöneticiliğine soyunan insanların; daha anlayışlı olmaları, övgülerin yanı sıra eleştirileri de olgunlukla kaldırabilmeleri beklenir.
İletişim bilgilerini gizleyen, sosyal medyada takipçilerini bile seçerek izin veren, kendisine şikayetçi olduğunuz konularda biraz baskı kurunca da, hemen su koyverip bozulan ve sizinle iletişimini temelli kapatmaya niyetlenen tiplerden sendikacı olmayacağı aşikar.
Zayıf bir demokrasiye sahip olanlar delegelik üzerinden temsil mekanizmaları oluştururlar. Biz delegelik olayını doğru bulmuyoruz. Bizce tüm işçiler oy kullanmalıdır. Fakat bu sendikalar yasasını ve sendika tüzüklerini değiştirmekle mümkündür. Elbette ikisini de değiştireceğiz.
Delege seçilen işçiler, bir sınıfın çocukları olarak, kendi sınıfının genel mücadele düzeyini yükseltmekle mükelleftirler.
Yüzbinlerce emekçinin yaşamından, ekmeğinden sorumludurlar. Bu bilinçle hareket edilmelidir.
Yazmaya devam edeceğiz.
Saygılar.
